Czasami oczekiwania, które sobie stawiamy nie dają nam żyć.

Wśród tych wymagań nie ma miejsca na nas, na nasze potrzeby, uczucia i niepowodzenia.

Codziennie staramy się doskoczyć do wersji siebie którą chcielibyśmy widzieć.

Stajemy się dla samych siebie projektem do zrealizowania, jesteśmy ciągle „w głowie” i traktujemy siebie jak narzędzie.

Różnica między tym kim się czujemy, a tym kim mamy się stać, rodzi presję, stres i lęk przed porażką. Z jakiegoś powodu to jacy jesteśmy dzisiaj bywa dla nas nie do przyjęcia.

“Czy jestem wystarczający?”

Poczucie bycia niewystarczającym to wewnętrzny świat wielu osób. Bycie dla kogoś innego, a nie dla siebie. To co jest we mnie to za mało. Można próbować nadrobić to poświęceniem, staraniem się, zadowalaniem innych, wizerunkiem, sukcesem. Mała jednak szansa, że to uczucie zniknie, można co najwyżej starać się go nie widzieć. A prowadzi ono do pytań:

• „Na ile wartościowy czuję się w środku?”,
• „Na ile warty jestem uczuć innych ludzi, ich bliskości i zaangażowania?”
• “Dlaczego MUSZĘ być KIMŚ?”

Być może trudno jest przestać się starać i poddać się, będąc tylko(wystarczająco!) sobą. Pomimo, że te uczucia wpływają na naszą teraźniejszość, codzienne decyzje i relacje, związane są one z osobistą historią. Zamrożone w ciele w postaci napięć i wstrzymanych uczuć determinują nasze samopoczucie i postawę życiową.

Podczas warsztatu poprzez ćwiczenia będziemy dotykać swoich uczuć związanych z potrzebą bycia bardziej wartościowym. Po to, aby zrozumieć siebie i leczyć to, co sprawia, że trudno być sobą, przyjąć siebie samego. Będziemy się starać zrozumieć czego potrzebuje serce – czy to męskie czy kobiece. Być może bliskości, wyrozumiałości, być może ochrony przed kolejnymi zranieniami poprzez stawianie granic, a może wyrażenia złości, smutku, żalu za bycie niewidzianym, bycie dla kogoś.

“Ćwiczenia czasem wyzwalające śmiech, czasem gniew, a nawet płacz, były dla mnie przestrzenią na to, na co nie mogłam sobie pozwolić podczas codziennej prozy życia. Jestem wdzięczna za wspaniale poprowadzone warsztaty w poczuciu bezpieczeństwa i troski. Czuję się teraz lżej i z większym luzem i spokojem podchodzę do zajęć domowych i zawodowych.”

Ewa